Duszpasterze

Obecni duszpasterze

Ks. Jakub Raczyński

Proboszcz

Ks. mgr Mateusz Pilarski

Wikariusz

Poprzedni duszpasterze

Błogosławiony Ks. Józef Straszewski

Ks. Józef Straszewski urodził się 18 stycznia 1885 roku we Włocławku, gdzie ukończył trzy klasy w gimnazjum. Następnie uczył się prywatnie, a później w gimnazjum filozoficznym w Płocku. Przystąpił do egzaminu, na mocy którego został przyjęty do Seminarium Duchownego we Włocławku. Dnia 18 czerwca 1911 roku został wyświęcony na kapłana. Przez siedem miesięcy pełnił posługę jako wikariusz w Rozprzy, po czym przeniesiono go do Borowna, gdzie spędził pięć lat. Pracując w parafii św. Wawrzyńca w Borownie pełnił niemal wszystkie obowiązki parafialne i duszpasterskie w imieniu ówczesnego proboszcza, ks. Michała Ziarniewicza, który był w mocno zaawansowanym wieku i nie był w stanie sprostać wszelkim obowiązkom. Po śmierci proboszcza, ks. Józef został przeniesiony do Krzepic, gdzie pod zwierzchnictwem ks. Ignacego Bromskiego pracował w identycznych warunkach, jak w Borownie. Po czterech latach został mianowany wikariuszem katedralnym we Włocławku oraz prefektem w szkole handlowej.

Ks. Józef Straszewski podczas swej posługi kapłańskiej zdobył olbrzymi szacunek swoich parafian, odznaczał się ofiarnością i gotowością niesienia pomocy wszystkim, którzy jej potrzebowali.

22 lutego 1922 roku biskup Zdzitowiecki powołał ks. Józefa na proboszcza nowej parafii św. Stanisława B. i M. we Włocławku. Ks. Straszewski rozpoczął budowę nowego kościoła i wbrew wszelkim trudnością wystawił wielką świątynię na obrzeżach miasta, wśród ubogiej i nieodznaczającej się odpowiednią postawą moralną ludności. Nie zaniedbywał przy tym swoich obowiązków duszpasterskich. W swoim apostolstwie wykorzystywał wszelkie dostępne wówczas środki przekazu, zorganizował kino parafialne oraz ośrodek „Caritas”.

Przez współpracowników i duchowieństwo diecezjalne uważany był za człowieka niezwykle dobrego, rozmodlonego, troskliwego oraz dbającego o dobro duchowe i materialne powierzonej mu parafii.  Był niezwykle oczytanym kapłanem, zainteresowanym w szczególności pogłębianiem wiedzy teologicznej. Jego osobisty księgozbiór liczył ponad tysiąc poważniejszych pozycji.

W 1937 roku został mianowany przez bp Radońskiego kanonikiem honorowym Kapituły w Kaliszu.

Aresztowanie i śmierć w Dachau

7 listopada 1939 roku ks. Józef został aresztowany wraz z innymi kapłanami i osadzony w więzieniu. 16 stycznia przewieziono go do Lądu, następnie do Inowrocławia i Sachsenhausen. 25 kwietnia 1941 roku został osadzony w więzieniu w Dachau, otrzymał numer obozowy: 24545 oraz miejsce w bloku nr 28. Wobec duchownych przebywających w więzieniu stosowano najbardziej okrutne i wyniszczające tortury. Pracowali bez jedzenia na mrozie, dźwigali ciężary ponad siły i regularnie poddawani byli torturom fizycznym.

Według relacji współwięźniów, którzy ocaleli, ks. Józef, znosił wszelkie poniżanie, tortury i nieludzkie warunki pracy z cierpliwością, bez narzekania na swój los. Mimo cierpień oddany był bez reszty Bogu, a wszystkim dookoła służył jako kierownik duchowy w sakramencie pokuty. Trwał w nieustannej modlitwie, rozważał Mękę Pańską i w niej widział wzór i źródło siły dla znoszenia swego losu z prawdziwie chrześcijańską odwagą.

Bardzo wyraźnie tą szlachetną postawę przedstawił bp Franciszek Korszyński w książce „Jasne promienie Dachau”. Pisze on tak: „kilku, czy kilkunastu więźniów z wyciągniętymi szyjami, z wygiętymi w pałąk plecami ciągnie olbrzymi ciężki wał; inni więźniowie pchają ten wał, a kapo im przygaduje. Wśród tych niewolników XX wieku widzę prawie samych księży polskich, a między nimi ks. Kanonika Józefa Straszewskiego, proboszcza parafii św. Stanisława we Włocławku. Zniszczony to już człowiek, istny szkielet ludzki pokryty skórą; już wyczerpany z sił, ale ciągnie, jak tylko może. Później spotykam się z nim w przerwie obiadowej i pytam, jak się czuje. Z uśmiechem odpowiada mi na to, że czuje się dobrze. Ani słówka szemrania, ani słówka narzekania na swoją dolę!”

Wycieńczony pracą i nękającymi go chorobami został przydzielony do tzw. transportu inwalidzkiego. 12 sierpnia 1942 roku został wywieziony wraz z liczną grupą innych więźniów z obozu.

W dniu 13 czerwca 1999 roku w Warszawie, Jan Paweł II podczas swojej siódmej pielgrzymki do Ojczyzny, włączył ks. Józefa Straszewskiego, w gronie 108 nowych Męczenników Kościoła w Polsce, przez beatyfikację do katalogu Błogosławionych Męczenników.